از یک حالت عریض، پاها باز هستند و تا درجه انعطاف پذیری شما به پهلو کشیده شده اند. لبه های بیرونی پاها چرخانده شده و به سمت زمین چنگ می زنند. وزن بدن توسط بازوها تحمل می شود. کف دست ها با انگشتان به سمت بدن ریشه در زمین دارند. هنگامی که تا درجه انعطاف خود را پایین می آورید، نباید وزن اضافی روی مفاصل زانو یا مچ پا وجود داشته باشد. نگاه به سمت پایین و کمی رو به جلو است.
داخل و پشت پاها را کشش می دهد. اندام های شکمی را تحریک می کند. ستون فقرات را تقویت می کند. مغز را آرام می کند. کشاله ران را آزاد می کند.