از حالت ایستاده وزن بدن به طور مساوی بین پای جلو و عقب تقسیم می شود. پاها در حالت پهن، موازی و قیچی به سمت یکدیگر قرار دارند. پای پشتی در زاویه 45 تا 60 درجه است و پاشنه های جلو و عقب در یک راستا قرار دارند. ران جلویی به سمت بیرون چرخانده می شود تا مرکز کاسه زانو با مرکز مچ پا در یک راستا باشد. نیم تنه به سمت بالا باز می شود در حالی که باسن تا حد ممکن مربع است. دست بالا در حالی که دست پایین روی زمین است (داخل یا بیرون پا) یا اگر انعطاف پذیری محدود باشد، روی بلوکی که در برابر کف داخلی پا قرار گرفته است، به سمت بالا کشیده می شود. بین تیغه های شانه، بازوها از بالاتنه فاصله می گیرند. افراد مبتدی باید سر خود را در حالت خنثی نگه دارند و به جلو نگاه کنند یا نگاه خود را به سمت زمین بچرخانند. افراد با تجربه تر می توانند سر را بچرخانند و به انگشت شست بالا نگاه کنند.
مغز را آرام می کند. کبد و کلیه ها را تحریک می کند. عضلات همسترینگ، ساق پا و ران را کش می دهد. ران ها، زانوها و مچ پا را تقویت می کند. پشت ساق پا، جلوی ران و کشاله ران را کش می دهد.